بررسی شیوع کولونیزاسیون رکتال استرپتوکوک گروه b در زنان حامله با سن حاملگی ۳۵ هفته یا بیشتر و رابطه آن با عفونت زودرس نوزادی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع متفاوت استرپتوکوک گروه b در رکتوم و نقش آن در بروز عفونت زودرس نوزادی و عدم اطلاع از وضعیت شیوع در منطقه و میزان آن در نوزادان و به منظور تعیین فراوانی استقرار باکتری در زنان حامله و تعیین رابطه آن با عفونت زودرس نوزادی این مطالعه در سال 1379 در بیمارستان شبیه خوانی کاشان صورت پذیرفت. مواد و روش ها: تحقیق با روش توصیفی بر روی 400 زن حامله با سن حاملگی 35 هفته و بالاتر انجام گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. در بدو نمونه گیری پرسش نامه ای حاوی اطلاعات سن، شغل، تحصیلات، ملیت، محل سکونت، تعداد زایمان، تعداد سقط، زایمان زودرس، پارگی کیسه آب، نحوه زایمان و سابقه مصرف آنتی بیوتیک در چند روز گذشته تکمیل گردید. نمونه گیری با سواپ استریل از رکتوم به عمل آمد و در محیط اختصاصی تادهویت کشت داده شده و باکتری جدا شده با آزمون های بیوشیمیایی تعیین هویت گردید. کلیه نوزادان متولد شده تا 48 ساعت و آن هایی که از مادران با کولونیزاسیون مثبت متولد شده بودند، تا یک هفته تحت نظر قرار گرفتند. نمونه گیری از نوزادان علامت داری که مادران آن ها دارای کشت مثبت بودند انجام پذیرفت و باکتری جدا گشته تعیین هویت شد. اطلاعات با آزمون های آماری کای دو و دقیق فیشر تحلیل گردید. یافته ها: از 400 نمونه کشت رکتال، 30 مورد (7.5%) و در دو نوزاد (6.7%) از نوزادان مادرانی که دارای کشت مثبت بودند، استرپتوکوک گروه bجدا گشت. بین کولونیزاسیون رکتال استرپتوکوک گروه b و عفونت زودرس نوزادی رابطه مشاهده گردید (p=0.0055). نتیجه گیری: با توجه به شیوع 7.5% در رکتوم وجود رابطه بین کولونیزاسیون رکتال استرپتوکوک گروه b و عفونت های زودرس نوزادی و خطرات ناشی از آن، مطالعات وسیع تر برای پیگیری کولونیزاسیون استرپتوکوک گروه b در زنان حامله و پیشگیری از این عفونت توصیه می گردد.